WARSZAWA poprzednia strona
PLASTYKA W ARCHITEKTURZE WARSZAWY 1945-1989
Paweł Giergoń    31.12.2011

numer 293
rodzaj kompozycji mozaika
materiał ceramika
autor Ewa Kulesza, Wanda Rodowicz
data powstania 1973
lokalizacja d. kawiarnia i restauracja Adria
adres Moniuszki 10
stan zachowania zniszczone

Peerelowska Adria z tą przedwojenną dzieliła tylko nazwę. Legendarny lokal, do którego ponoć Bolesław Wieniawa-Długoszowski wjeżdżał na koniu odszedł wraz z II Rzeczypospolitą i II wojną światową. Budowa nowej Adrii trwać miała długie lata. W 1973 roku na łamach "Architektury" kpiono, że to prawdopodobnie najdłuższa budowa trzydziestolecia (PRL). W konkury stawał tu jeszcze nieukończony gmach pobliskiego Narodowego Banku Polskiego, ale i tak redakcja szacownego miesięcznika była w błędzie, nie mogąc znać prawdziwego rekordzisty, czyli tzw. błękitnego wieżowca z ówczesnego Placu Dzierżyńskiego. Pierwszym głównym projektantem wnętrz i wyposażenia nowego lokalu był Mikołaj Kokozow, w latach 40. i 50. XX wieku jeden z czołowych architektów polskich i członek nieformalnej grupy tzw. Pingwinów. Los chciał, że Kokozow zmarł. Jego funkcję przejął w latach 1966-67 arch. Wacław Zarębski. W tym samym czasie okazało się, że lokal trzeba po raz kolejny przebudować, ponieważ sąsiadował on ścianę w ścianę ze skarbcem Poczty Głównej. Rosły koszty, mijały kolejne lata. Koniec lat 60. to apogeum gomułkowskich oszczędności, co odbiło się niekorzystnie nie tylko dla Adrii. Zamiast projektowanych elementów aluminiowych (szczyt nowoczesności!), złoceń i mozaikowych parkietów, należało przewidzieć zwykłą stal i jeszcze bardziej zwykłą podłogę. Jakby tego było mało, ponoć wykonawca i inwestor popadli w konflikt, którego podłożem był projektowany przez Wacława Zarębskiego plafon nad słynnym również przed wojną ruchomym kręgiem tanecznym. Autor wymyślił go sobie wykonanym z lusterek, co okazało się przedsięwzięciem zbyt trudnym dla wykonawcy. Ostatecznie do akcji wkroczyły Państwowe Pracownie Sztuk Plastycznych, które zleciły Kazimierzowi Gąsiorowskiemu opracowanie nowego projektu wnętrza i części wyposażenia ruchomego. Gąsiorowski był również autorem kompozycji malarskich na plafonach w kawiarni i nad kręgami tanecznymi w sali dansingowej. Elementy metaloplastyczne zaprojektowali rzeźbiarze Hanna i Kazimierz Danilewiczowie. Dopełnieniem projektu plastycznego wnętrza były dekoracyjne mozaiki Wandy Cedrońskiej (Rodowicz) i Ewy Kuleszy w barze kawowym.

Fotografie mozaik udostępnione dzięki uprzejmości p. Wandy Rodowicz.


Foto i opracowanie © 2011-2012 Paweł Giergoń.
Wszelkie prawa zastrzeżone.



redakcja|nota prawna
© 2003-2024 sztuka.net   Wszelkie prawa zastrzeżone.