Gmach dawnego Towarzystwa Kredytowego Miejskiego odbudowany został po zniszczeniach wojennych w 1954 roku staraniem Państwowego Banku Rolnego według projektu Zbigniewa Karpińskiego i Tadeusza Zielińskiego (syna). Odtworzono z pietyzmem klasycystyczną elewację z rzeźbami syren na ryzalitach bocznych oraz alegorią dobrobytu w tympanonie. Projekt rekonstrukcji rzeźb przygotowała Barbara Zbrożyna a w kamieniu odkuli je Adam Procki i Tadeusz Antoszczuk. Konserwatorom niestety nie udało się zachować zdobiącego wnętrze alegorycznego fresku Wojciecha Gersona "Miasto Warszawa dające opiekę i gościnność wszelkim objawom życia społecznego" z 1880 roku. Spośród reprezentacyjnych wnętrz przywrócono do dawnego blasku salę konferencyjną na pierwszym piętrze, klatkę schodową i imponującą halę operacyjną przekrytą sklepieniem kolebkowym ze świetlikiem. Dwie nisze podsufitowe hali zdobią freski z lat 50. XX wieku. Nie są to dzieła artystycznie oryginalne. Ukazują panoramę XVIII-wiecznej Warszawy od strony Pragi oraz widok Krakowskiego Przedmieścia w stronę kolumny Zygmunta. To zredukowane w detalu i dość swobodne kopie wedut Canaletta z 1770 i 1774 roku, dostosowane do oglądania z dalekiej perspektywy w wysokiej na 15 metrów hali operacyjnej banku. Ich wartość ma dziś wymiar wyłącznie historyczny.