19 listopada 2008 roku firma Polimex-Mostostal rozpoczęła burzenie dawnych basenów Klubu Sportowego Legia przy ulicy Łazienkowskiej w Warszawie. Na podstawie umowy zawartej z Warszawskim Ośrodkiem Sportu i Rekreacji, firma wykonuje prace przygotowawcze do budowy nowego stadionu. Burzona jest także trybuna wschodnia starego stadionu piłkarskiego Legii, tzw. żyleta (nazwa pochodzi od dawnej reklamy żyletek Polsilver). Decyzją Rady Warszawy oraz prezydent Hanny Gronkiewicz-Waltz, miasto (podatnicy) sfinansuje budowę nowego stadionu piłkarskiego dla klubu będącego własnością prywatnego koncernu medialnego ITI. Inwestycja szacowana jest na 456 milionów złotych...

Baseny Legii pozostawały nieużytkowanymi od lat 90. XX wieku. Opuszczone, systematycznie ulegały degradacji. Teren stał się wówczas modnym miejscem spotkań graficiarzy oraz wdzięcznym tematem dla fotografii. Budynki i ich wnętrza zostały kompletnie zdewastowane. W jednym z pomieszczeń porzucono zmagazynowaną, obszerną i szczegółową dokumentację kompleksu sportowego. Aktualnie prowadzone prace wyburzeniowe ominęły przedwojenny, modernistyczny budynek usługowy oraz skocznię.

Kompleks pływacki WKS Legia w Warszawie otwarto w dniu 14 listopada 1928 roku. Składały się nań 50-metrowa niecka basenu, 10-metrowa skocznia oraz skromny ale znakomity, modernistyczny budynek usługowy z szatniami. Trybuny basenu mogły pomieścić 2500 widzów. Awangardowa architektura kompleksu była głośno komentowana i komplementowana w ówczesnej prasie fachowej. Jej współautor, warszawski architekt Aleksander Kodelski, znany jest głównie z późniejszych, imponujących realizacji rządowych w Tatrach - trzech budynków stacji kolejki linowej na Kasprowy Wierch (1936) oraz Wysokogórskiego Obserwatorium Meteorologicznego na tym samym szczycie (1938). W czasie drugiej wojny światowej basen i budynek zostały uszkodzone i wkrótce po 1945 roku, przywrócone do dawnej świetności. Już w 1946 roku odbywały się tam zawody pływackie.

Z okazji organizowanego w 1955 roku Międzynarodowego Festiwalu Młodzieży w Warszawie, zdecydowano o wybudowaniu drugiej niecki, tzw. festiwalowej. Do jej zaprojektowania wyznaczono zespół pracowni "Stadion" (m.in. Jerzy Hryniewiecki, Marek Leykam, Jerzy Główczewski), który zlecone prace projektowe wykonał w ekspresowym tempie. Równo z oddaniem do użytku Stadionu Dziesięciolecia, gotowa była również druga, 50-metrowa niecka basenu na Legii. Pomysłodawcą jej charakterystycznego ukształtowania (lekko zaookrąglone dłuższe boki) był młody wówczas, dwudziestoparoletni architekt projektujący Stadion Dziesięciolecia, Jerzy Główczewski. Wykorzystano tu jego wcześniejszy, studencki jeszcze projekt basenu sportowego, przystosowanego do rozgrywania meczów piłki wodnej (obłe boki pozwalały na lepsze rozpraszanie fal w basenie). W latach 50. XX wieku, północna ściana budynku usługowego z 1928 roku ozdobiona została abstrakcyjną mozaiką z płytek ceramicznych i otoczaków autorstwa Teresy Jonkajtys-Sołtan. Dodatkowy element kompozycyjny stanowiła reklama PZU.

Ostatnim udoskonaleniem kompleksu basenów było wzniesienie nad drugą niecką w początkach lat 70 krytej hali, z przylegającym do niej budynkiem usługowym (projekt z 1969 roku). Budynek ten mieścił m.in. szatnie zawodników, pokoje kierownictwa i trenerskie, gabinet lekarski oraz kawiarnię i zeplecze techniczne. Tym samym, kompleks sportowy przy ul. Łazienkowskiej, wzbogacony został o krytą pływalnię oraz dodatkowy pawilon, którego elewacja obłożona została odłamkami potłuczonych naczyń (talerzy, kubków). Projektantem hali i budynku był architekt wojskowy, płk. Wł. Skiba.

Poniższe zdjęcia prezentują ostatnie chwile kompleksu basenów WKS Legia przed wyburzeniem.

Przeczytaj artykuł o historii basenów KS Legia w serwisie sztuka.net

Zobacz fotoreportaż z burzenia basenów na oficjalnej stronie KS Legia: http://legia.com/www/index.php?gal=295

Foto i opracowanie © 2009: Paweł Giergoń