Punkt wyjścia dla wystawy stanowią wątki związane z historią Centralnego Okręgu Przemysłowego oraz Stalowej Woli - ostatniego z polskich miast, które przed rokiem 1939 zaprojektowano i budowano od podstaw. Pomimo że koncepcje przedwojennych architektów przeszły już do historii, do dziś zwracają one uwagę nowoczesnością rozwiązań, umiejętnie łączących wizję ekologicznego miasta-ogrodu, a zarazem wysokiej klasy ośrodka przemysłowego z wymogami ówczesnej strategii wojennej. Lokalizacja osiedla w środku lasu podnosiła nie tylko estetykę przestrzeni mieszkalnej - ułatwiać miała również kamuflaż w wypadku ataku nieprzyjaciela. Jako ciekawostkę o symbolicznym znaczeniu potraktować można fakt, że przed wojną każda stalowowolska rodzina mogła mieć do dyspozycji zarówno radioodbiornik, jak i schron przeciwlotniczy. W historii Stalowej Woli splatają się zatem dwa zasadnicze wątki, które w symboliczny sposób można odnieść również do globalnych dziejów ludzkiej cywilizacji: konfrontacja dzikiej natury i nowoczesnej technologii oraz zderzenie technologicznej utopii z machiną wojenną. Tą walkę żywiołów doskonale oddaje lapidarne sformułowanie pochodzące z przedwojennego sloganu: "W powietrzu, na lądzie i morzu". W słowach tych pobrzmiewa odwieczna ambicja człowieka, by zapanować nad światem, a zarazem zagrożenie ze strony trudnych do okiełznania nie-ludzkich sił. W ramach wystawy napięcie to zostało wyrażone za pośrednictwem graficznej narracji, wykorzystującej abstrakcyjną symbolikę - podobnie, jak czynił to El Lissitzky w swojej przedwojennej suprematystycznej bajce "O dwóch kwadratach", będącej historią walki "nowego" ze "starym", a zarazem konfrontacji dobrze znanej rzeczywistości z niewiadomą, która wyłania się z nowego porządku.

Kurator: Jakub Woynarowski
Koordynacja: Joanna Wójcik