Wraz z otwarciem nowej siedziby Cricoteki przy ul. Nadwiślańskiej, w Galerii-Pracowni Tadeusza Kantora przy ul. Siennej 7/5 ruszył cykl wystaw prezentujących unikalną kolekcję rysunków Tadeusza Kantora. Według projektu Kantora przeprowadzono adaptację wnętrza na cele galerii, w której miała być prezentowana kolekcja rysunków. Została ona skompletowana osobiście przez autora z bogatej spuścizny 289 prac, posegregowana w czterdzieści grup odpowiadających kolejnym etapom jego twórczości i opatrzona tytułami. Tadeusz Kantor przekazał kolekcję Annie Halczak, a od pierwszej litery imienia właścicielki, zatytułował ją Kolekcja A.

Rysunki dotąd nie były eksponowane w całości w przestrzeni Galerii-Pracowni. Cykl wystaw zakłada jak najpełniejsze zaprezentowanie w kilku częściach Kolekcji A oraz Aneksu Kolekcji A, będących depozytami w Muzeum Narodowym w Krakowie. Prezentowane na wystawie Tadeusza Kantora w Cricotece obiekty-rzeźby pozbawione będą obecności aktora – postaci ludzkiej, z którą dopełniały się w Teatrze Cricot 2. Ekspozycja rysunków będzie swoistym uzupełnieniem kolejnych odsłon wystawy Tadeusza Kantora w siedzibie Cricoteki przy ul. Nadwiślańskiej i dopełni zerwaną relację między rzeźbą i człowiekiem, obiektem i aktorem. W ten sposób widz rzucony będzie w przestrzeń między ulicami Nadwiślańską i Sienną, w widzu dokona się scalenie tej konstrukcji. Pierwsza wystawa zatytułowana Małe kolekcje, pokazywała integralne serie rysunkowe artysty. Druga odsłona wystawy Epoka chłopca odnosi się do idei dzieciństwa i wspomnienia. Na wystawie Konstrukcja i kondycja pokażemy rysunki związane z przenikaniem się sfery materialnej i niematerialnej, z pulsowaniem napięć, z cielesnością, przestrzenią poza oknem.

Wybór prac prezentowanych na wystawie Epoka chłopca opiera się na pojęciu dzieciństwa i wspomnienia. Wystawa przedstawia szeroki kontekst dzieciństwa, który jest szczególnie mocno obecny w twórczości Tadeusza Kantora. Nie chodzi jednak tylko o najwcześniejsze lata artysty, ale także o dzieciństwo jemu współczesnych, np. tragiczne losy wietnamskich chłopców-żołnierzy, poprzez ich portrety Kantor szkicuje obraz ich zagrożonego dzieciństwa, uwieczniając je już na zawsze. Artysta dotyka też problemu dzieciństwa wymykającego się rygorom czasu. Prezentowane na wystawie figury chłopców są więc nie tylko odwołaniem do wspomnień artysty o jego dzieciństwie i o nim samym, ale także mówią o kondycji ludzkiej, m.in. w serii chłopców „powiększonych o przedmiot”, gdzie ciała poćwiartowane są przez przedmioty, z którymi tworzą jeden organizm, czy w rysunkach prezentujących chłopców jako wędrowców – na granicy między dzieciństwem a wieczną tułaczką. Oprócz nich na wystawie pojawią się wybrane rysunki artysty odnoszące się bezpośrednio do obiektów prezentowanych na Drugiej Odsłonie Wystawy Tadeusza Kantora przy ulicy Nadwiślańskiej, które oscylują wokół dzieciństwa czy niemożliwego powrotu do „klasy szkolnej”.

Kuratorzy: Małgorzata Paluch-Cybulska & Bogdan Renczyński