Droga. Wystawa, która w ogromnym skrócie pokazuje przemiany jakie przechodził w swojej twórczości Tadeusz Dominik. Od fantastycznych drzeworytów z lat 40, 50 i 60 XX stulecia, przez malarstwo akwarelowe, olejne i rysunki. Interesował się tematami uniwersalnymi m. in.macierzyństwem, aktami, portretami, pejzażami. We wczesnych latach 60-tych te poszukiwania doprowadziły Go do abstrakcji. Jego malarstwo cechowała wielka elastyczność i swoboda w wyborze. Malował szybko był nieomylny. W okresie szczytowym abstrakcji kolorystycznej nagle pojawił się cykl róż a właściwie detali kwiatów róży. Piękne obrazy. Trwało to przez mgnienie. Abstrakcja wróciła na swoje miejsce. W późniejszych latach pojawiały się serie obrazów, które były zapisem podróży, pod powierzchowną warstwą abstrakcji kryły się wspaniałe pejzaże. Pod koniec życia w naszych rozmowach często podkreślał, że powraca do malowania pejzażu mazowieckiego mówił, że niesłychanie głęboko czuje go, że od lat młodości tak i w nim wspomnienie pól, rzek, lasów.

Tadeusz Dominik urodził się w 1928 roku. Swoje pierwsze poważniejsze artystyczne kroki stawiał pod opieką Jana Cybisa. Jeszcze przed obroną dyplomu został asystentem Wacława Waśkowskiego. Jego późniejsza kariera artystyczna rozwijała się w szybkim tempie, a ukoronowaniem artystycznych zmagań były między innymi nagroda Jana Cybisa (1973) i stypendium Ford Foundation (1962). Zbigniew Herbert pisał o nim: „Tadeusz Dominik jest zarazem tradycyjny i nowoczesny, abstrakcyjny i konkretny, ludowy i tkwiący w nurcie sztuki europejskiej”. Dominik zmarł w 2014 roku, pozostawiając po sobie olbrzymią ilość drzeworytów, akwareli, szkiców ołówkiem, obrazów olejnych i serigrafii… Wystawa, którą pokażemy będzie w ogromnym skrócie pokazywać przemiany jakie przechodził w swojej twórczości Tadeusz Dominik. Ekspozycja potrwa od 5 marca do 23 marca. Wernisaż odbędzie się 5 marca o 18.