 |
|
Pierwsza powojenna wystawa monograficzna najsłynniejszej polskiej artystki dwudziestolecia międzywojennego - po prezentacjach w Muzeach Narodowych w Krakowie i Poznaniu – zostanie otwarta w nowej aranżacji w Muzeum Narodowym w Warszawie. Posiada ono największą kolekcję prac Stryjeńskiej, w której znajdują się jej najważniejsze realizacje, jak wielkoformatowe prace z lat 20.: dekoracyjne panneaux z przedstawieniem alegorii miesięcy Pory roku do Pawilonu Polskiego na Międzynarodowej Wystawie Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu 1925 (odznaczone Grand Prix), alegorie Ogień i Woda do Poselstwa Polskiego w Sofii 1928; cykl Pascha (1917-1918), czy kompletne teki Bożki słowiańskie (1918, 1922, 1934), łącznie z monumentalnymi projektami na ten temat do Baszty Senatorskiej na Wawelu (1917).
Zofia Stryjeńska należała do najbarwniejszych postaci życia artystycznego międzywojennej Polski. Jego centrum stała Warszawa, gdzie artystka zamieszkała na stałe w połowie lat 20. Wówczas to - uczestnicząc aktywnie w życiu plastycznym, literackim i teatralnym stolicy - stała się Stryjeńska symbolem pewnej epoki, trafiając przede wszystkim w sedno gustów ówczesnej inteligencji. Fenomen Stryjeńskiej jest także niezwykły na tle międzynarodowym - ze względu na pozycję, jaką w sztuce oficjalnej nowego państwa zajmowała kobieta. Była ona artystką niezwykle wszechstronną: projektowała gobeliny, dekorowała statki pasażerskie "Batory" (1934) i "Piłsudski" (1935); winiarnię Fukiera i cukiernię Wedla w Warszawie (1935), projektowała wzory dekoracyjne dla Fabryki Porcelany w Ćmielowie, jak również plakaty i pocztówki, druki reklamowe i zabawki, działała na polu scenografii. Wszystkie te dziedziny twórczości Stryjeńskiej zostaną ukazane na wystawie, która w związku z tym stanowić będzie bogata prezentacja stylu lat 20. i 30. od malarstwa i grafiki po dekorację wnętrz, projekty kostiumów, kilimów i tkanin - wypożyczonych z bardzo wielu instytucji publicznych i kolekcji prywatnych.
Ważnym aspektem wystawy jest ukazanie po raz pierwszy nieznanych prac ze zbiorów rodziny artystki. Są to zarówno zabawne rysunki małej Zosi, jak też nieznane prace z lat 40., kameralne portrety rodzinne, a także próby wyjścia poza malarstwo w podjętych po wojnie próbach odnalezienia systemu harmonii dźwięków i kolorów.
Wystawa Stryjeńskiej, po zorganizowanej w 2001 roku wystawie grupy Rytm (z którą była związana) i Wyprawie w dwudziestolecie z 2008 r. ma szansę stać się kolejną odsłoną sztuki polskiej między wojnami, budzącej dziś żywe zainteresowanie publiczności.
Komisarz wystawy: Katarzyna Nowakowska-Sito
Muzeum Narodowe w Warszawie. Al. Jerozolimskie 3, 00-495 Warszawa
Kontakt: www.mnw.art.pl
|