 |
|
W sercu opuszczonego biurowca Nicolas Grospierre stworzył zjawiskowy ogród zimowy. Na kilka chwil, zanim malownicza, szklano-aluminiowa struktura zostanie zburzona, artysta kreuje w jej wnętrzu iluzjonistyczną, nieskończoną przestrzeń. "Szklana pułapka" to próba uchwycenia ulatującej duszy postawionej na głowie socmodernistycznej piramidy.
Od początku swojej twórczej aktywności Nicolas Grospierre uprawia swoistą archeologię architektury socmodernistycznej. Od początku również interesuje go coś więcej niż tylko fotograficzna dokumentacja uwodzącej poetyki blokowisk, prefabrykowanych biurowców, wnętrz mlecznych barów czy wymyślnych kształtów "nowoczesnych" przystanków autobusowych. Posługując się fotografią, Grospierre tworzy przestrzenne, iluzjonistyczne rebusy, które ukazują niedoceniany, choć intrygujący, wymiar architektury - przestrzennej gry z funkcją, z użytkownikiem i z widzem. Instalacje Grospierre'a, jak choćby niezwykle efektowna "Biblioteka" (2006), obrazują metaforyczny potencjał przestrzeni architektonicznych - ulatujące w niebyt korytarze ludzkiej wiedzy wciągają i przerażają zarazem. "Mauzoleum" (2007), zrealizowane wspólnie z Olgą Mokrzycką, oferuje inny rodzaj podróży. Przeniesienie obsesyjnego muzeum trofeów myśliwskich z podziemnego pasażu w Tibilisi do wnętrz trybuny honorowej pod Pałacem Kultury i Nauki w Warszawie było subtelnym przypomnieniem, że architektura jest też nośnikiem politycznych i historycznych traum.
"Szklana pułapka" jest na tle poprzednich realizacji pracą wyjątkową, choćby dlatego, że Grospierre po raz pierwszy zrezygnował tu z użycia fotografii tworząc swoisty żywy obraz. Niezwykły, iluzjonistyczny zimowy ogród w opuszczonym, przygotowanym do wyburzenia biurowcu z lat 80. XX wieku, jest typową instalacją site specific, zainspirowaną tym miejscem i pomyślaną jako dopełnienie jego historii. Wypełniony roślinami szklany kub to ostatni żywy element w budynku skazanym na rozbiórkę, której powodem jest m.in. niebezpieczny poziom stężenia azbestu. Zarazem to rodzaj mentalnego wyjścia ewakuacyjnego, niezwykły kalejdoskop otwierający przed oczyma widzów nieskończoną, pełną zieleni przestrzeń wewnątrz masywnej, absurdalnej, bo odwróconej do góry nogami, piramidy biurowca. Grospierre po raz kolejny odnajduje potencjał w miejscu znaczącym, ale opuszczonym i zapomnianym, uzupełniając alternatywną topografię miasta o jeszcze jedną, niespodziewaną i zaskakującą sytuację. Istotą i siłą działania artysty jest umiejętność wnikania pod skórę miejskiej tkanki i uświadamiania, że jej istotną częścią są również przestrzenie skryte za enigmatycznymi fasadami budynków. Grospierre rozszerza pojęcie przestrzeni publicznej wciągając do miejskiej gry nie tylko nas widzów, ale również intymne wnętrza biur, bibliotek, urzędów. Ukazujac z pozoru samą tylko architekturę tych miejsc, ujawnia jednocześnie wiele ze specyfiki i retoryki działania zasiedlających je instytucji.
Podczas otwarcia "Szklanej Pułapki" odbędzie się koncert łódzkiego zespołu 19 Wiosen. Będzie to zarazem premiera ich nowej płyty "Pożegnanie ze światem" wydanej przez Raster.
Nicolas Grospierre (ur. 1975 w Genewie) zajmuje się fotografią, ale jest również autorem rozbudowanych instalacji łączących obraz fotograficzny z przestrzenią architektoniczną. Jest m.in. współautorem projektu "Hotel Polonia" nagrodzonego Złotym Lwem na biennale architektury w Wenecji (2008).
Budynek Ciechu przy ulicy Powązkowskiej 46/50 w Warszawie jest dziewięciopiętrowym biurowcem o charakterystycznej bryle, wzniesionym w latach 80. XX wieku. Projekt powstał na przełomie lat 60. i 70. w Czechach gdzie do dziś stoi jego wcześniejsza, bliźniacza, aczkolwiek niższa o trzy kondygnacje, wersja. Za typową, szklano-aluminiową fasadą kryją się efektownie wykończone wnętrza, które od 1991 do 2008 roku były siedzibą koncernu chemicznego Ciech - w czasach PRL-u jednej z central handlu zagranicznego. Obecnie Grupa Chemiczna Ciech jest największym koncernem chemicznym w Polsce skupiającym 58 firm i jednym z liderów rynku środkowoeuropejskiego. Posiada dobrze rozwiniętą strukturę produkcyjną i sieć handlową w kraju oraz Europie i Azji. Budynek przy Powązkowskiej, po przeniesieniu biur Ciechu do nowego biurowca, został przeznaczony do rozbiórki.
Budynek Ciech-u, ul. Powązkowska 46/50, Warszawa
Kontakt: www.raster.art.pl
|