 |
|
Wystawa, przygotowana wspólnie przez Miejską Galerię Sztuki w Łodzi, Łódź Czterech Kultur oraz Centrum Dialogu im. Marka Edelmana, prezentuje bogactwo nowych dzieł prof. Jacka Sempolińskiego, klasyka polskiego malarstwa wywodzącego się z tzw. „pokolenia Arsenału”. Tytuł wystawy zaczerpnięty został z 111 Sonetu Szekspira, na motywach którego W.H. Auden osnuł swój słynny esej. Na ekspozycję składają się obrazy wykonane w technice akrylu oraz prace na papierze, tworzące cykle: Krew utajona, Litery łacińskie, Litery żydowskie, Cyfry arabskie, Ukrzyżowany u św. Anny, Narożnik, Czaszka i Ręce Trifonowa. Krytycy podkreślają ich zasadniczą odmienność od wcześniejszych dokonań Autora: „Przemieniając swoją sztukę, Jacek Sempoliński dołącza tu do – nie tak licznego – grona artystów różnych wieków, których twórczość w późnych latach nie tylko trwa, lecz się wzmaga” – pisze w tekście do katalogu prof. Maria Poprzęcka. Wystawie towarzyszy obszerny katalog.
"[...] Po latach zmagania z obserwowaną stale naturą i z przemyśleniami swoich doświadczeń, nie ma Sempoliński zamiaru ani przedstawiać rzeczywistości, ani konstruować abstrakcyjnych ideogramów. Niezliczone białe lub monochromatyczne płaszczyzny, na które, w jakimś przymusie mnożenia śladów swej obecności, "ręka farbiarza" rzuca raz lekkie muśnięcia, raz ciężkie bruzdy farby, ż e b y n i e p r z d s t a w i ć tego, co jest jawnym impulsem widzenia. Jakby fakt widzenia wybranego motywu (a tytuły z całą prostotą odnoszą się do miejsc, obiektów i czasu malowania) był okazją do z a w i e s z e n i a i d e n t y f i k a c j i, wprawienia nas, widzów w dyskomfort nierozpoznawania. [...] Autor nie wyprowadza nas ku celowym zamysłom lub wyobrażeniom. Wręcz odwrotnie, tkwimy w sferze pytań o to jak żyć, żeby tworzyć, lub jak tworzyć, żeby żyć".
Prof. Jacek Waltoś
Jacek Sempoliński urodził się 27 marca 1927 roku w Warszawie, jako syn Leonarda, znanego fotografika i Eugenii z domu Kozłowskiej. W latach 1943-44 uczęszczał do konspiracyjnej szkoły malarskiej im. Konrada Krzyżanowskiego, prowadzonej przez Adama Rychtarskiego, a w latach 1946-51 studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowniach: Jana Seweryna Sokołowskiego i Eugeniusza Eibischa oraz scenografię u Władysława Daszewskiego. Dyplom ukończenia Akademii uzyskał w 1956 roku, choć za debiut artystyczny należy uznać udział w legendarnej już wystawie Przeciw wojnie - przeciw faszyzmowi w warszawskim Arsenale w roku 1955. Od tamtej pory uczestniczył we wszystkich ważnych prezentacjach sztuki polskiej w kraju i za granicą, m.in. w Niemczech, Austrii, Szwecji, Finlandii, Danii, Francji, Monako, Rumunii, we Włoszech i w Japonii. Od 1981 do 1989 roku na znak protestu wobec wprowadzenia stanu wojennego bojkotował oficjalne formy życia artystycznego. W tym czasie aktywnie uczestniczył w ruchu Kultury Niezależnej, biorąc udział w ekspozycjach organizowanych w kręgu Kościoła, animowanych przez m.in. Janusza Boguckiego, Marka Rostworowskiego i Tadeusza Borutę. Wśród ważnych wystaw z tego okresu należy wymienić Znak krzyża, Niebo nowe i ziemia nowa? w Parafii Miłosierdzia Bożego przy ul. Żytniej w Warszawie, Labirynt w kościele na Ursynowie, Misterium Paschalne w kościele na Solcu, Wszystkie nasze dzienne sprawy w krużgankach klasztoru oo. Dominikanów w Krakowie, a także szereg prezentacji organizowanych w Muzeum Archidiecezji Warszawskiej. Po roku 1989 na nowo zaczyna brać udział w oficjalnym życiu artystycznym, następuje szereg wystaw indywidualnych. Wśród nich - w 2002 w Narodowej Galerii Sztuki ZACHĘTA, a w 2006 w Galerii STUDIO w Warszawie i w tym samym roku w Galerii Malarstwa krakowskiej ASP. Od lat równolegle z malarstwem uprawia krytykę i publicystykę artystyczną. W 2001 pod tytułem Władztwo i służba ukazała się antologia tekstów w wyborze i redakcji Małgorzaty Kitowskiej-Łysiak. Od 1956 był pedagogiem, w latach 1988-2004 profesorem warszawskiej ASP. Tworzy długie, otwarte cykle. Uhonorowany wieloma nagrodami i odznaczeniami. Otoczony uznaniem i szacunkiem kolejnych pokoleń artystów, przyjaciół i wielbicieli. Jego artystyczne credo brzmi: "Artysta jest to dla mnie człowiek, który ma powiedzieć o czymś prawdę. I już".
Kuratorzy wystawy: Elżbieta Fuchs, Bohdan Tosza
Projekt ekspozycji: prof. Adam Brincken
Miejska Galeria Sztuki w Łodzi
ul. H. Sienkiewicza 44
Kontakt: miejskagaleria.lodz.pl
|