 |
|
Ostachiewicz ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1945 roku wraz z rodziną zamieszkał w Szczecinie. Jego twórczość oscyluje wokół ludzi i miejsc jemu bliskich. Malował z natury - przede wszystkim pejzaże, sceny rodzajowe, obiekty architektoniczne naszego regionu oraz z wielką czułością i miłością portrety najbliższych. Świat malarski Henryka Ostachiewicza jest bezpieczny, ciepły, uporządkowany, szlachetny, z którego płynie spokój i harmonia. Henryk Osten-Ostachiewicz dużo uwagi poświęcał człowiekowi. Najczęściej portretowani byli członkowie rodziny - żona, dzieci - najbliżsi. Postacie ujęte w charakterystyczny sposób - ze wzrokiem skierowanym na widza, modelowane są doskonale opanowanym światłocieniem - dyskretnie, lecz zdecydowanie opisującym rysy twarzy i sylwetkę. Stonowana, ciepła kolorystyka dodatkowo wzmacnia efekt kameralności, bezpieczeństwa domowego ogniska, więzi portretującego z portretowanymi. Bohaterowie przedstawiani są w wersji "oficjalnej", albo w trakcie codziennych prozaicznych zajęć. Także modelunek, dukt pędzla, bywa precyzyjny, niemal niezauważalny, albo szybki, niejako szkicowy, o mięsistych impastach i kolorach niemal wyciśniętych z tuby. Malowane przez Ostena portrety, zwłaszcza te "oficjalne", zdają się konsekwentnie nawiązywać do tradycji malarstwa drugiej połowy dziewiętnastego wieku - są naturalnie realistyczne, bez wcześniejszej maniery sztywności lub karykaturalności lub uproszczeń formalnych typowych dla modernizmu i dwudziestolecia międzywojennego. Martwe natury - temat od wieków obecny w sztuce i traktowany ze zmiennym upodobaniem przez artystów i mecenasów - także zdają się być realistycznie soczyste, korzeniami sięgające najszlachetniejszych odmian gatunku - obfitości baroku albo oszczędnej umowności i uproszczeń stylów późniejszych. Podobnie traktowane są przez artystę pejzaże - z niewymuszonym wyczuciem gamy barwnej, nastrojów światła, pór dnia, kompozycji widzianego fragmentu widnokręgu. Owe malarskie studia widoków natury wydają się najbardziej pożądanym i neutralnym odzwierciedleniem otaczającego świata na płótnie. Ewolucję w kierunku nowoczesności zaobserwować można w scenach miejskich. Wybrane kadry są precyzyjne i równocześnie jakby przypadkowe - stają się impresjonistyczną rejestracją życia miasta, ulicy, współistnienia przemieszczających się ludzi i zmieniających się z upływem pór dnia i czasu budynków. Oto fragment ulicy, w którym nie ma pierwszego planu - przechodnie są anonimowi, umownie naszkicowani. Istotny jest rytm ulicy, jej przestrzeń - pulsująca w nieustannym, choć spokojnym według dzisiejszych kryteriów, ruchu. Wystawa Ostachiewicza jest kontynuacją cyklu z Galerii Wspomnień (z tego cyklu prezentowano już twórczość Ziemowita Szumana, Wienczysława Mazusia, Stanisława Janowskiego i Tadeusza Eysymont).
Zamek Książąt Pomorskich
ul. Korsarzy 34 i, 70-540 Szczecin. Sala Elżbietańska.
Kontakt: www.zamek.szczecin.pl
|