 |
|
Po raz kolejny Jacek Dłużewski zaskoczył miłośników malarstwa przygotowując wystawę, na którą składają się jego najnowsze obrazy. Dwa cykle Jacka Dłużewskiego powstałe w 2004 i 2005 r. nawiązują do wcześniejszych. "Odyseja atlantycka" i "Cykl kolejowy" oscylują wokół wcześniej podejmowanych tematów: podróży, statków, bezkresu wody, napotykanych ludzi. "Odyseja atlantycka" to cykl 10 obrazów, które w sposób syntetyczny przedstawiają statki na pełnym morzu. Przenikający się rytm toni morskiej ujęty falującym, schematycznym motywem fali. Na nim długi tankowiec. Rozedrgane, zgeometryzowane piony przecięte statycznym kadłubem maszyny. Głębokie zielenie dzielące przestrzeń wody z granatami, przecięte strzałą czerwieni i pomarańczy - barwy, bez których malarstwo nie istnieje. A malarstwo Jacka Dłużewskiego istnieje jak żadne inne.
Cykl "Miasto" z 2003 r. powstał w wyniku inspiracji podróżą na Bliski Wschód. Obrazy kolejowe ? pokazywane obecnie - zainspirowane zostały regularnymi podróżami artysty na trasie Kraków - Zielona Góra, gdzie Jacek Dłużewski wykłada malarstwo. Cotygodniowe przemierzanie odległości koleją, artysta wykorzystał zapełniając szkicownik kadrami widzianymi za oknem i w przedziałach. Powstał cykl scen ujętych w odmiennym świetle dnia i wieczoru. Bohaterkami kadrów kolejowych są kobiety: siostry zakonne, dróżniczki, nieznajome towarzyszki podróży. Kobiety zastane w czasie pracy, odpoczynku, chwili zadumy, pewnego zawieszenia, w jaki wpadamy podczas wszelkich podróży. Kiedy w niewspółmiernie krótkim czasie przemierzamy setki kilometrów, by znaleźć się w odmiennej - za każdym razem - rzeczywistości.
Oba cykle są przykładami dwóch równoległych dróg, jakimi podąża twórczość Jacka Dłużewskiego - z jednej strony syntetyczne, całościowe ujęcie rzeczywistości, z drugiej wejście w wybrany kadr, przyjrzenie się pojedynczemu człowiekowi, zarejestrowanie spotkania z nim. Jednoczesna ekspozycja dwóch cykli, nad którymi artysta pracował w tym samym czasie, stwarza widzowi możliwość przeżycia przygody (niczym zabawa kilkuletniej Zofii w przybliżanie i oddalanie horyzontu drzew). Dwa możliwe punkty widzenia: zdystansowane przyglądanie się z bezpiecznej odległości i nieśmiałe zbliżenie do obcego człowieka, przełamanie tej fundamentalnej bariery kontaktów międzyludzkich.
Malarstwo Jacka Dłużewskiego przypomina nam, że u podstaw magii, jaka ewokuje ze sztuki, leży przyjemność płynąca z obcowania z nią. Rodzące się uczucie, że możemy dotknąć czegoś nieuchwytnego w innych przejawach ludzkiej działalności, a co wypływa z samej głębi czyjejś wizji. Do takiego spotkania z malarstwem Jacka Dłużewskiego serdecznie Państwa zapraszamy.
Dagmara Babińska
Nizio Gallery, ul. Inzynierska 3/4, 03 410 Warszawa
Kontakt: www.nizio.com.pl |