 |
|
Proste Historie / Simple Stories
Proste Historie to cykl prac poświęconych mini "rytuałom" codziennym. Analizowane są tu w zabawny sposób sytuacje powszechnie uznawane za oczywiste, a więc klaskanie i okrzyki "brawo", okazywanie czułości i jej związek z poczuciem cielesności, a także mniej oczywiste, ale równie zrośnięte z naszą tożsamością melodie i piosenki. Charakterystyczną cechą twórczości Łukasza Gronowskiego jest ciepły, a jednocześnie lekko ironiczny stosunek do osób z którymi spotyka się jego kamera. Nie odnajdziemy tutaj jednak podglądactwa, gdyż intymne rytuały odbywają się w mini-teatralnej przestrzeni, redukowanej do wnętrza domu, mówiącego niesamowicie dużo o osobach portretowanych, a jednocześnie konwencja wystąpienia wprost do kamery z interpretowanym na swój sposób gestem umiejscawia te prace na pograniczu foto-portretu i video-performance. Prace te budują swoisty alfabet. Ukazują wyabstrahowane gesty, które łączyć się mogą w bardziej rozbudowane wypowiedzi artystyczne. Gronowski za ich pomocą stara się komentować rzeczywistość, lecz nie czyni tego wpisując rzeczywistość społeczną w strukturę prac, ale swoje prace wpisując w określony kontekst. Okazuje się, że występowanie tych "prostych historii" w przestrzeni społecznej powoduje eksplozję znaczeń. W zetknięciu z kontekstem język prac staje się w pełni czytelny, jak podczas projekcji filmu "Bravo", która miała miejsce w sieci sklepów "Żabka" (27-29.08.2004, Festiwal Meeting Point w Bytomiu, organizowany przez Galerię Kronika). Sytuacja komunikacji artysta-widz sprowadza się tu jedynie do zaaranżowania i zestawienia dwóch różnych przestrzeni. Artysta rezygnuje z roli stwórcy, a staje się inicjatorem, reżyserem zdarzenia. Przestrzeń w której odnajdują się dwie różne osoby zespolone przez dyspozytyw cechuje pewnego rodzaju napięcie znaczeniowe i sytuacje ukazane na filmie okazują się być dwoma starannie przemyślanymi składnikami mieszaniny piorunującej. (Michał Brzeziński)
Art [it] Works
Prace z cyklu "Art [it] Works" odnoszą się do podstaw twórczości człowieka, do sztuki jako naturalnej potrzeby budowania, naprawiania, składania fragmentów w nowe całości. Tworzę sytuacje, które są rodzajem warsztatu, a może miejsca terapii. Kiedy niszczę jakiś przedmiot i proszę jakąś osobą o naprawienie go - to zmuszam ją do kreatywnego działania. Te kilka minut, które poświeci na poskładanie całości z fragmentów, służy nie tyle odtworzeniu formy, ile odtworzeniu czystej relacji pomiędzy artystą a widzem. Artysta przecież oferuje widzowi pewne fragmenty rzeczywistości. Widza zadaniem jest interpretacja, poskładanie tego we własną całość. (Łukasz Gronowski)
Na wystawie zaprezentowane zostana prace wideo z cyklu "Proste historie" ("Songs of my generation", "All I need is love", "Brawo"), oraz instalacja z cyklu "Art [it] works"
Galeria Ltd. ul. Chmielna 24 (wejście od podwórka), Warszawa
Kontakt: free.art.pl/luk.gronowski |