 |
|
Na wystawie zobaczymy obrazy 48 polskich twórców kształcących się w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium w latach 1828-1914. Poza twórczością Józefa Brandt, Jacka Malczewskiego oraz Henryka Siemiradzkiego, zobaczymy prace takich wybitnych postaci jak Józef Chełmoński, Władysław Czachórski, Artur Grottger, Juliusz i Wojciech Kossakowie, Jan Matejko, czy też Franciszek Żmurko.
W XIX oraz na początku XX wieku Monachium było jednym z najważniejszych ośrodków kształcenia artystycznego Europy, o renomie porównywalnej z Paryżem. Swój warsztat doskonali tam nie tylko artyści niemieckojęzyczni, ale również reprezentanci wielu innych narodów, m.in. Węgrzy, Słoweńcy, Czesi oraz Amerykanie. Wystawa w Muzeum Śląskim ogranicza się do prezentacji tylko artystów malarzy, ale należy zaznaczyć iż w monachijskiej ASP studiowali także przyszli architekci, rzeźbiarze, graficy oraz twórcy uprawiający sztukę użytkową.
Prezentowana kolekcja stanowi wybór 48 prac z twórczości około 300 polskich artystów, określanych mianem polskiej szkoły monachijskiej. Jak pisze autor wystawy Andrzej Holeczko-Kiehl, "Ilustrujemy charakterystyczne okresy stylistyczne i nurty w sztuce XIX i początku XX wieku oraz różnorodne wątki tematyczne obecne w sztuce polskiej, ale też i te nawiązujące do sztuki światowej (...)". Artyści ci "(...) nie emigrowali w poszukiwaniu nowej ojczyzny, ale uczyli się i tworzyli swe dzieła z myślą o ojczyźnie, która była czytelna tylko w wymiarze duchowym, lecz niezdefiniowana jako samodzielne niezawisłe państwo".
Ekspozycja jest owocem długoletniej współpracy Muzeum Śląskiego z Lwowską Galerią Sztuki, z której pochodzą wszystkie prezentowane obrazy. Jej bogate zbiory rzadko możemy podziwiać w Polsce. Niektóre z nich przyjadą do nas po raz pierwszy. Po Katowicach, kolekcja zostanie zaprezentowana w Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie oraz w Muzeum Historii Miasta Łodzi.
Akademia Sztuk Pięknych w Monachium w latach 1828-914
W tym czasie stolica Bawarii stała się jednym z najważniejszych ośrodków kształcenia artystycznego. Związanych z nią było około 330 polskich artystów. Monachium było także miejscem konfrontacji tradycji, kultury i sztuki polskiej z tendencjami ówczesnej sztuki europejskiej. Szczególnie intensywny rozwój tego środowiska nastąpił w latach 1863 - 1888. Przyczyny tego zjawiska to brak na obszarze ówczesnych ziem polskich własnej uczelni artystycznej o statusie akademickim oraz prześladowania polityczne (zwłaszcza na obszarze zaboru rosyjskiego). Niezwykle ważny był również wysoki poziom edukacji w akademii monachijskiej, ranga artystów związanych z tym środowiskiem oraz tolerancyjna postawa monachijczyków i ich otwartość wobec przedstawicieli różnych narodów. Stąd też w latach tych obok Polaków studiowali w Monachium np. przyszli artyści węgierscy.
Malarze kształcili się przede wszystkim w Akademii Sztuk Pięknych. Niezwykle ważną rolę w odegrał również monachijski Kunstverain (odpowiednik Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych), a także prywatne pracownie twórców takich jak Adamowie, Benczur, Piloty, Wagner oraz wystawy sztuki organizowane w Glaspalast (tzw. Pałacu Wystaw).
Polscy Monachijczycy
Studiowali i doskonalili swój warsztat w Monachium tacy polscy artyści jak: Józef Brandt, Olga Boznańska, Józef Chełmoński, Władysław Czachórski, Jan Nepomucen Głowacki, Artur Grottger, Juliusz i Wojciech Kossakowie, Jacek Malczewski, Jan Matejko, Henryk Siemiradzki, Leon Wyczółkowski. Wszyscy uzyskali bardzo wysokie oceny w międzynarodowym środowisku artystycznym, co przyczyniło się do spopularyzowania szkoły polskiej. Jej cechy charakterystyczne to mistrzostwo kompozycyjne i warsztatowe oraz bogata tematyka (m. in. sceny historyczne i batalistyczne, rodzajowe, pejzaż) o romantycznym i symbolicznym charakterze. U zagranicznych odbiorców wzbudzały zachwyt tym, iż były nie tylko orientalne ale i z ducha polskie.
Muzeum Śląskie, 40-005 Katowice, al. Wojciecha Korfantego 3
Kontakt: www.muzeumslaskie.pl |