 |
|
Krzysztof Augustin studiował w warszawskiej ASP. W 1976 otrzymał dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. Jerzego Tchórzewskiego. Po wyjeździe z Polski, w latach 1979-1984 wykładał na wydziale Sztuk Pięknych Stanowego Uniwersytetu Veracruz w Meksyku, gdzie prowadził samodzielną pracownię grafiki i seminaria z historii sztuki. Współtwórca Galerii Uniwersyteckiej. W latach 1987-1994 związany z Galeria de Arte Mexicano w Mexico City, jedną z najstarszych i najbardziej prestiżowych galerii sztuki w Ameryce Łacińskiej, gdzie swoje prace wystawiali między innymi Frida Kahlo, Diego Rivera, David Alfaro Siqueiros, Rufino Tamayo, André Breton i gdzie w 1940 roku odbyła się pierwsza poza Europą międzynarodowa wystawa surrealistów. W latach 1994-95 mieszkał i tworzył w Berlinie. Od 1998 prowadzi autorskie zajęcia fakultatywne dla studentów Wydziału Grafiki ASP w Warszawie. Na wystawie "Pintura" w Królikarni pokażemy 50 najnowszych obrazów artysty, powstałych już w Polsce w latach 2001-2005.
"Moje malarstwo jest drapieżne, ale też liryczne" - mówi o swoich pracach Krzysztof Augustin. Artystę inspiruje sztuka prymitywna i naiwna, malarstwo dzieci, współczesne malarstwo amerykańskie i latynoamerykańskie, cliparty. Wielkim szacunkiem darzy twórczość Potworowskiego i Nachta-Samborskiego. Encyklopedią koloru jest dla niego sztuka Młodożeńca. W swojej twórczości przechodzi od figuratywizmu do abstrakcji, łączy elementy pozornie sprzeczne, cytuje dzieła wielkich mistrzów.
"Jak mawiał Picasso malarstwo to wielka umiejętność twórczego zrzynania. Polega ona na tym, że z tego wszystkiego, co powstało i powstaje w świecie i co jest ogólnie dostępną informacją, z której tylko głupiec nie potrafiłby korzystać, należy brać elementy, z których tylko prawdziwy artysta jest zdolny stworzyć nową jakość. Jeżeli tego nie potrafi, to nie jest to już twórcze zrzynanie, ale plagiat a ja uwielbiam twórczo zrzynać". Krzysztof Augustin
Augustin to "kaskader sztuki", jest z tymi, "którzy gotowi są ryzykować, którzy idą wbrew modzie, którzy przekraczają samych siebie idąc za głosem namiętności i serca a nie chłodnej kalkulacji płacąc cenę samotności, odtrącenia i lekceważenia." Sztuka jest dla niego radosnym zajęciem, ale też "skomplikowaną i trudną miłością, która nie toleruje zdrady." Dlaczego? Bo kreacja musi być "ciągła i systematyczna, być czymś w rodzaju obsesji". "Ale - zaznacza artysta - ja nie jestem pracoholikiem, lecz raczej "fanem? malarstwa". "Akt twórczy - tłumaczy - wyraża nas i wynikać powinien ze spełnienia a nie z pustki i alienacji - bowiem "dom", w którym chowamy się przed światem i ludźmi nie jest domem lecz skorupą. Często łatwiej jest zbudować w Sztuce własną nieśmiertelność, niż porozumieć się z drugim człowiekiem i to jest największa rozpacz artysty. Dla mnie lepiej jest być błaznem grającym przed pełna salą, niż Hamletem przemawiającym do pustych krzeseł"
Oddział Muzeum Narodowego w Warszawie, ul. Puławska 113a, 02-707 Warszawa
Kontakt: www.krolikarnia.mnw.art.pl |