 |
|
Leszek Bartkiewicz to pierwszy artysta, którego prace postanowiliśmy zaprezentować w internetowej galerii portalu Łódź-art.pl. Jak na twórcę trzydziestoletniego sporo już osiągnął. Znaczącym sukcesem była nagroda The Pollock-Krasner Foundation, Inc., która pośrednio otworzyła Bartkiewiczowi drzwi do zagranicznych galerii. Leszek właśnie przygotowuje się do wystawy w Agora Gallery w Nowym Jorku. Ten artysta już dostrzeżony i doceniony zagranicą, nie jest szczególnie znany w łódzkim środowisku. Trzyma się na uboczu, nie ulegając tymczasowym trendom i nie wchodzi w artystyczne kooperatywy. Jego sztuka, mimo śladów wielu koncepcji malarskich nosi silne piętno indywidualizmu. Leszek Bartkiewicz to ciekawa sylwetka twórcza, dlatego zachęcamy do odwiedzenia jego internetowej wystawy.
Leszek Bartkiewicz jest twórcą, którego malarstwo wyraźnie wyróżnia się w malarskim środowisku Łodzi. Nie podąża za modnymi kierunkami, nurtami, konsekwentnie realizuje własną wizję sztuki. Jego twórczość rozgrywa się między żywiołowością a porządkiem. Choć ekspresja jest głównym celem obrazów, przestrzeń budowana jest w oparciu o wyraźne geometryczne podziały. Artysta korzysta z różnych, często przeciwstawnych konwencji, znanych z historii sztuki XX wieku. Inspiracje sztuką geometryczną widoczne w jasnych, klarownych podziałach struktury obrazu łączy z techniką drippingu, techniką abstrakcji gorącej stawiającej na żywiołowość, przypadkowość. Co charakterystyczne, w obrazach Bartkiewicza żadna z konwencji nie dominuje. Formuła action painting ma swoje wyraźnie wyznaczone miejsce, jej "chaotyczność" nie rozrywa jasnej, geometrycznej struktury obrazu. Artysta umiejętnie wykorzystuje zdobycze malarstwa modernistycznego, podporządkowując je własnemu pomysłowi na sztukę. Łączenie sprzecznych konwencji, traktowanie historii sztuki jako zasobu gotowych form jest jedną ze strategii charakterystycznych dla malarzy postmodernistów. Obrazy Bartkiewicza, choć budowane podobną metodą, są wyraźnie odrębne. Artysta nie tworzy tak charakterystycznej dla tego nurtu "kulturowej papki", nie przekracza granic między sztuką niską a wysoką. Nie interesuje go bowiem "konsumowanie" formuł malarskiego obrazowania a w pełni świadome ich wykorzystanie, podporządkowanie własnej wizji malarstwa. W jego obrazach ważne są faktury - gładkie, mięsiste, chropowate, czasami wzbogacone wklejonymi kawałkami płótna, przywołują na myśl malarstwo materii. Obok faktur ważną rolę w budowaniu obrazu odgrywa kolor. We wczesnych pracach jego rola jest ograniczona, dominuje biel, kompozycje są graficzne. Późniejsze cykle pełne są niuansów barwnych, to kolor buduje w nich przestrzeń. Sztuka Bartkiewicza rozgrywa się pomiędzy konwencjami malarskimi, porządkiem a chaosem, abstrakcją i figuracją. W każdym obrazie pojawia się człowiek - humanoidalna postać, w swojej formie zawieszona między karykaturą a groteską o nie do końca określonej tożsamości. Będąca, jak zauważa Krzysztof Jurecki, syntezą inspiracji sztuką Lebensteina, Wojtkiewicza, Toulouse-Lautreca. Jego sylwetka czasami organicznie wrasta w tkankę obrazu (Postać kreślona I, Postać kreślona II, Postać kreślona XVII), czasami jego kształt wyodrębniony czarnym konturem odcina się od abstakcyjnego tła, przełamując właściwe mu wewnętrzne podziały (Figura kreślona No. 21, Figura kreślona No. 20, Figura kreślona No. 17, Figura kreślona No. 19). Postacie sprawiają wrażenie uczestnictwa w spektaklu, opowiadają historię. Jaką, artysta pozostawia swobodę odbiorcy, nie dostarcza gotowych recept, nie wyznacza ścieżek interpretacji. Punktem wyjścia do pracy nad obrazem jest zawsze rzeczywistość. Nie pojawia się ona w obrazach w sposób bezpośredni. Przetworzona przez wrażliwość, wiedzę artysty, przełożona na język malarski bywa jedynie zasugerowana linią, symbolem przypominającym np. Słońce. Zawsze podporządkowana naczelnemu celowi obrazu jakim jest ekspresja.
Obrazy Bartkiewicza intrygują, zaskakują, fascynują kolorem, fakturą, swoistą symetrią - równowagą przeciwieństw. W poszczególnych cyklach nieznacznie zmieniają się główne akcenty. Najnowsze prace, w przeciwieństwie do wcześniejszych są ciemne, przy bliższym zapoznaniu ujawniają bogactwo kolorystyczne. Opowiadają o człowieku, jego uwikłaniach w świat, otaczającą rzeczywistość, ramy własnych możliwości, własnej psychiki. W przeciwieństwie do wielu artystów współczesnych, Bartkiewicz nie osadza bohaterów swoich obrazów w chwili obecnej, nie konfrontuje ich z dniem dzisiejszym. Tworzy ponadczasowy portret człowieka, jego nadziei, lęków, oczekiwań. (Agnieszka Kulazińska)
Kontakt: www.lodz-art.pl |