 |
|
Wystawa jest metafizyczna, ale nie dlatego, że sam temat śmierci jest metafizyczny - bo nie jest, ani też nie dlatego, że prace same w sobie są metafizyczne - bo nie są. Prace są abstrakcyjne (obrazy olejne), satyryczne (lightboxy) i realistyczne (wideo). Wystawa jest metafizyczna, ponieważ wzywa duchy królów i mistrzów sztuki. Pierwszym duchem w Arsenale był Yves Klein - król przestrzeni, metafizyki i pustki. Tym razem, w Galerii Klimy Bocheńskiej, wezwany zostanie duch Marcela Duchampa, wielkiego mistrza sztuki i prowokacji, króla przedmiotu gotowego, słowa i szachów. "Opowieści zwięzłe - i dalej: Epitafium" odnoszą się właśnie do pojęć: przedmiot gotowy, słowo, szachy.
Na wystawie jest malarstwo - prowokacyjnie użyte jako jedno z najszlachetniejszych form sztuki, są na niej lightboxy, jako najpopularniejszy nośnik publicystyczny naszych czasów. Jest na niej rysunek na ścianach i na podłodze (kolumny), jako bezpośrednia ingerencja w daną przestrzeń i nawiązanie do nieist[niejących]otnych kolumn, (jońskich, doryckich i korynckich), które stały się atrybutami wiedzy o sztuce. Jest na niej video, jako symbol epoki multimedialnej. Jest i "performance prywatny", jako znak, że sztuka może być również zapisem bardzo intymnych przeżyć. Jest też i koncert, jako jedna z form odczytywania dzieła, gdzie dzieło staje się partyturą, a muzyka interpretacją dzieła, to ostateczny akt, zamykający i urzeczywistniający te prace.
Tematem głównym instalacji, jest śmierć i czas, rozumiany jako ramy istnienia człowieka. Obrazy-malarstwo są odbiciem lustrzanym słowa - treści zaczerpniętej z "Cząstek elementarnych" Michel'a Houellebecq'a - "...Opowieść o ludzkim życiu może być tak długa lub tak krótka, jak kto sobie życzy. Opcja metafizyczna albo tragiczna, ograniczająca się koniec końców do dat urodzenia i śmierci, tradycyjnie wypisywanych na płycie nagrobnej, ma naturalnie tę zaletę, że jest wyjątkowo zwięzła..."
Obrazy - ligtboxy, to ilustracje przedmiotów, dotyczących tego, co nadprzyrodzone, tego gdzie materialne przechodzi w duchowe (kwiaty ceramiczne i zdjęcia nagrobne zmarłych) "...w odłamkach stłuczonego zwierciadła odżywa to, co niepowtarzalne. To, co uważaliśmy za zagrożone, uchodzi cało, to, co naszym zdaniem zniknęło, zmartwychwstaje..." (J. Baudrillard)
Obrazy - ligtboxy wizje. Stereotyp ikonografii wokół tematu śmierci jest w pewnym sensie odbiciem pustki, ale pustki negatywnej, takiej gdzie nic jest tym czymś, czym nie powinno być. W tym wypadku jest to kicz. Reszta lightboxów, (Satyr, W niebo wzięcie, W niebo wstąpienie, Przeobrażenie, Potępienie, Na ziemi, Na wycieczce, i inne) to coś pomiędzy iluzja a fikcją "...Prawdziwe zaciera się w prawdziwym, zbyt prawdziwym by było prawdziwe - fałszywe rozpływa się w zbyt fałszywym by było fałszywe - oto kres iluzji estetycznej.... Dobro prześwieca przez zło, fałsz przez prawdę, brzydota przez piękno, męskie przez żeńskie, każda zezuje zza innej. Kiedy fałsz przejmuje całą energie prawdy lub odwraca jej kierunek, powstaje sztuka, iluzja. Kiedy rzeczywistość wchłania całą energię nierzeczywistości, to fikcja..." (J. Baudrillard)
Film - wideo, to zarejestrowanie seansów spirytystycznych, w noc przed otwarciem, w przestrzeni galerii. Rejestracja obydwu seansów będzie emitowana w czasie wystawy.
Rysunek na ścianach i podłodze: Na jednej ze ścian zostanie przekopiowana czarną kreską scena ze zdjęcia "gra w szachy M. Duchampa z modelką". Scena będzie umiejscowiona wysoko nad sufitem, na narysowanej kolumnie. Pod innymi dwoma lightboxami, zostaną również namalowane kolumny.
Galeria Klimy Bocheńskiej, ul. Ząbkowska 27/31, 00-987 Warszawa
Kontakt: www.bochenskagallery.pl |