 |
|
Jerzy Jarnuszkiewicz jeszcze jako student wykonał rzeźbę Dziecko-bohater, która została wykorzystana w 1983 r. jako model pomnika Małego Powstańca. Był współautorem Międzynarodowego Pomnika Pamięci Ofiar Faszyzmu w Oświęcimiu-Brzezince, nagrodzonego I miejscem w konkursie, któremu przewodniczył Henry Moore (projekt ten, pomimo iż był zapowiedzią nowych zjawisk w rzeźbie pomnikowej nie został zrealizowany w tej formie), autorem m.in.: pomnika Jana Pawła II i kardynała Stefana Wyszyńskiego na dziedzińcu KUL w Lublinie, rzeźb na Cmentarzu-Mauzoleum Żołnierzy Radzieckich w Warszawie, form przestrzennych w Elblągu, Ravnem (Słowenia) i Aalborg (Dania).
W połowie l. 50. tematyka twórczości rzeźbiarskiej Jarnuszkiewicza zmierzała ku skupieniu się na człowieku i jego intymnych emocjach. Pojawiły się wówczas takie tematy jak kobieta i mężczyzna oraz sport. W l. 60 odszedł od figuracji, tworząc abstrakcyjne konstrukcje z metalu, złożone z drobnych geometrycznych kształtów układających się w bogate struktury przestrzenne. Kompozycje artysty stają się otwarte, a ich ekspresja uwarunkowana jest techniką spawaną, w której twórca wykorzystuje metalowe elementy złomu. Na początku lat 70. Jarnuszkiewicz powrócił do rzeźby figuratywnej, nie unikając symbolicznych odniesień do realiów tego okresu (Kaganiec, 1973-1978). Do wybitnych dzieł artysty należy również Pieta zrealizowana na grób rodziców oraz krucyfiks do kaplicy KUL w Lublinie.
Jarnuszkiewicz jest autorem olbrzymiej ilości medali, plakiet i monet, a także grafik i ekslibrisów. Największą kolekcję medali jego autorstwa (ok. 160) posiada Muzeum Sztuki Medalierskiej we Wrocławiu. Jerzy Jarnuszkiewicz nie miał wielu wystaw indywidualnych (11). Zazwyczaj występował na tle swoich uczniów, na wystawach pomyślanych jako prezentacja jego metody i dorobku pedagogicznego.
Jerzy Mieczysław Jarnuszkiewicz urodził się w 27 lutego 1919 w Kaliszu, zmarł 14 lipca 2005 w Warszawie. Jeden z najwybitniejszych polskich rzeźbiarzy, nauczyciel wielu pokoleń artystów. Edukację artystyczną rozpoczął w roku 1936 w Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Drzewnego w Krakowie, następnie kontynuował naukę w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa w Warszawie. Po wojnie, od roku 1947, kontynuował studia na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni prof. Tadeusza Breyera, następnie w pracowni prof. Franciszka Strynkiewicza. Od 1950 roku do lat 80. prowadził pracownię rzeźby w warszawskiej ASP.
Nagrody i wyróżnienia (wybór): 1957 - I nagroda zespołowa za projekt Miedzynarodowego Pomnika Pamięci Ofiar Faszyzmu w Oświecimiu-Brzezince (Jerzy Jarnuszkiewicz, Oskar Hansen, Julian Pałka); 1959 - I nagroda zespołowa na Międzynarodowej Wystawie Projektów na pomnik w Oświęcimiu, Rzym; 1983 - nagroda im. bł. Brata Alberta - Adama Chmielowskiego za twórczość w dziedzinie rzeźby sakralnej; - nagroda im. Włodzimierza Pietrzaka za twórczość rzeźbiarską związaną z polskim losem narodowym; 1989 - nagroda Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego w Nowym Jorku, przyznawana polskim artystom i naukowcom.
Centrum Rzeźby Polskiej, ul. Topolowa 1, 26-505 Orońsko
Kontakt: www.rzezba-oronsko.pl |