RZEŻBA

Autorzy: Tadeusz Sieklucki (Kompozycja) Władysław Trojan (Zakochani) Ryszard Stryjecki (Siedząca) Antonina Jończak-Wysocka (Kompozycja) Henryk Wróblewski (Rozkwit) Data ustawienia: 1976 Materiał: piaskowiec Wymiary: wysokość zróżnicowana, ok. 2-3 m Napisy: brak

W 1975 roku w Warszawie ukończono budowę Trasy Łazienkowskiej - ważnej arterii komunikacyjnej miasta i zarazem jednej ze sztandarowych inwestycji "dziesięciolatki" Edwarda Gierka na stanowisku I Sekretarza Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Zaplanowana z rozmachem i zrealizowana w ekspresowym tempie inwestycja na stałe uporządkowała obraz stolicy w południowej części Śródmieścia, Powiśla i Pragi. Jej nowoczesny wyraz w przestrzeni miasta podkreślały nie tylko poszczególne elementy infrastruktury drogowej (tunele, wiadukty, rozjazdy, kładki czy most Łazienkowski) ale także elementy małej architektury, murki oporowe z łamanego kamienia czy starannie zaplanowana zieleń. W 1976 roku, po północnej stronie Skarpy Warszawskiej, na odcinku pomiędzy Placem Na Rozdrożu i Zamkiem Ujazdowskim ustawiono pięć rzeźb plenerowych, mających uatrakcyjnić szlak spacerowy ku Wiśle. Jedna z rzeźb ("Kompozycja" Tadeusza Siekluckiego) stanęła na skraju wysokiej skarpy Ogrodu Ujazdowskiego, inne ustawiono na trawnikach po obu stronach chodnika wiodącego ku kładce nad wykopem Trasy Łazienkowskiej. Mimo upływu lat, rzeźby zachowane są w doskonałej formie, znakomicie komponując się z otoczeniem bardzo ruchliwej i hałaśliwej trasy komunikacyjnej miasta. Jedynym mankamentem jest brak jakiejkolwiek informacji o autorach i ich dziełach.

Foto i opracowanie © 2010 Paweł Giergoń