HISTORIA SZTUKI
BARBARA GAWDZIK-BRZOZOWSKA
Paweł Giergoń    20-06-2008

Urodziła się w roku 1927 w Katowicach. Z początkiem wojny zamieszkała w Krakowie; podczas okupacji uczęszczała do Zawodowej Szkoły Krawieckiej, gdzie jej nauczycielem rysunku był Jerzy Fedkowicz, oraz - krótko - do Kunstgewerbeschule. Tuż po wojnie podjęła studia na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W roku 1949 uzyskała absolutorium z malarstwa u Eugeniusza Eibischa (nigdy potem nie namalowała żadnego obrazu), a w roku 1952 dyplom z grafiki u Konrada Srzednickiego (nigdy więcej nie zajmowała się grafiką warsztatową). W roku 1955, wraz z rodziną, przeniosła się do Zakopanego. Już podczas studiów zyskała renomę jako rysowniczka i ilustratorka - najpierw prasowa (Tygodnik Powszechny, Życie Literackie) - a następnie książkowa. w latach 1952-74 zilustrowała kilkadziesiąt książek, w dużej mierze dla dzieci, pracując przede wszystkim dla Wydawnictwa Literackiego oraz Państwowego Wydawnictwa Muzycznego. W latach 1952-67 zajmowała się malarstwem ściennym, początkowo sakralnym (w latach 1952-55 wraz z mężem, Tadeuszem Brzozowskim, dekorowała kościoły w Głogówku, Mogilanach i Imielnie), a następnie w Zakopanem i okolicy (plafon Kawiarni MPiK w Domu Turysty PTTK, liczne wnętrza w hotelu Zakopane, restauracji hotelu Morskie Oko i wiele innych). Współpracowała przy rozmaitych opracowaniach plastycznych (m.in. Muzeum Obozu w Oświęcimiu), nagrodzonych projektach architektonicznych (m.in. z zespołem T. Janowskiego I nagroda w konkursie na pawilon polski na Expo'58 w Brukseli). W drugiej połowie lat 50-tych i z początkiem lat 60-tych zajmowała się również projektowaniem mody, mebli, zbawek, odznak, biżuterii itp. W późniejszym okresie porzuciła niemal całkowicie plastykę użytkową na rzecz czystego rysunku, który pozostaje jedyną domeną jej twórczości.

Swoje prace prezentowała na ok. 50 wystawach indywidualnych, w tym kilkunastu za granicą, oraz kilkuset wystawach zbiorowych w Polsce i wielu krajach świata. Jest laureatką licznych nagród artystycznych (m. in. Złoty Medal Prezydenta Republiki Włoskiej - I Biennale "Danza e baletto", Pistoia-Montecatini 1969; Nagroda regulaminowa - V Biennale Rysunku, Rijeka 1976; I Nagroda w dziale rysunku - IV Biennale "Sport w Sztukach Pięknych", Madryt 1973; II Nagroda w dziale rysunku - V Biennale "Sport w Sztukach Pięknych", Barcelona 1975; II Nagroda - XV Salon Humorystów, Knokke-Heist, itd.). Jej prace znajdują się w Muzeach Narodowych w Warszawie, Wrocławiu, Poznaniu, Krakowie, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Tatrzańskim w Zakopanem, Muzeach Okręgowych w Radomiu, Chełmie, Szczecinie, Bydgoszczy, Przemyślu, Lublinie, Warce i Katowicach, Muzeum Sportu w Warszawie, w zbiorach Hiszpańskiej Rady Narodowej Sportu i Turystyki, Fundacji Bell Co. w Chicago, miast Herfordt i Wels oraz innych kolekcjach publicznych i w bardzo licznych zbiorach prywatnych w Polsce i kilkudziesięciu krajach świata.

Tekst: Miejska Galeria Sztuki w Zakopanem.
Foto 1-9 (Dom Turysty PTTK w Zakopanem): Paweł Giergoń


redakcja|nota prawna
© 2003-2024 sztuka.net   Wszelkie prawa zastrzeżone.