Urodzony w 1904 roku. Miłośnik sztuki, znawca architektury i wybitny w tej dziedzinie artysta fotografik. Znakomity uczeń Antoniego Pawlikowskiego (1862-1925). Pracował na Wawelu i w nieistniejącym już Muzeum Przemysłowym w Krakowie, gdzie opiekował się kliszami Ignacego Kriegera - fotografa XIX-wiecznego Krakowa. Przez kilka lat był także wykładowcą na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Swym fotografiom dokumentacyjnym nadawał wybitne walory artystyczne. Wśród jego prac na szczególną uwagę zasługuje rewelacyjna dokumentacja Wawelu (m.in. arrasów wawelskich) oraz ołtarza Veita Stossa z kościoła mariackiego, wykonana dwukrotnie podczas jego konserwacji - w latach 1932-1933 oraz 1946-1950. Jego przebogate archiwum szczęśliwie przetrwało kataklizm II wojny światowej. Po 1945 roku dokumentalista Centralnej Agencji Fotograficznej (CAF). Członek Zrzeszenia Polskich Artystów Fotografików od 1949 roku.

Jego dokumentacja fotograficzna obejmuje zbiory wszystkich większych muzeów w Polsce, m.in.: Muzeum Narodowego w Krakowie i Warszawie, klasztoru oo. Paulinów w Czestochowie. Fotografował zamki w Chęcinach, Baranowie, Niedzicy i Czorsztynie oraz polskie - a szczególnie tatrzańskie - krajobrazy. Zarówno czarno-białe odbitki, jak i przeźrocza Kolowcy należą do klasyki fotografii pod względem jakości i wartości dokumentacyjnej. Zmarł w 1968.