Urodził się 20 listopada 1903 roku we wsi Bąkowa Góra koło Radomska. Zmarł 31 sierpnia 1980 roku w Warszawie. Rzeźbiarz, malarz i pedagog, profesor warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.

Po ukończeniu szkoły powszechnej w Bąkowej Górze, w latach 1919-21 pracował jako kancelista w Urzędzie Gminy w Strzelcach. Kolejne trzy lata poświęcił zaocznej nauce w gimnazjum, pracując jednocześnie w Sądzie Pokoju w Augustowie. Po zdaniu matury i odbyciu służby wojskowej, w 1926 roku rozpoczął naukę w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa w Warszawie. Jego nauczycielami byli tu m.in. Tadeusz Noskowski, Jan Kurzątkowski i przede wszystkim, Jan Szczepkowski, kierujący pracownią rzeźby. To właśnie twórczość i osobowość tego ostatniego miały największy wpływ na późniejsze dokonania artystyczne Jana Ślusarczyka. Kolejnym etapem w edukacji artysty była warszawska Akademia Sztuk Pięknych (1930-39), gdzie rozwijał swój warsztat rzeźbiarski w pracowni Tadeusza Breyera. W roku 1937 odbył podróż artystyczną po Niemczech, Francji i Włoszech. Dyplom uczelni uzyskał na kilka miesięcy przed wybuchem II wojny światowej. W czasie wojny mieszkał w Warszawie, wykonując sporadycznie prace, m.in. tablicę św. Eligiusza dla kościoła św. Marcina (1942) i figury śś. Piotra i Pawła dla kościoła parafialnego w Bąkowej Górze. Los sprawił, że na prawdziwy debiut artystyczny, musiał Ślusarczyk poczekać aż do 1945 roku. W tym czasie był już człowiekiem dojrzałym, pełnym energii do zrealizowania wcześniejszych, zaniechanych wybuchem wojny projektów.

W 1945 roku wykonał dwie płaskorzeźby na zlecenie Departamentu Plastyki MKiS. Rok później otrzymał stanowisko asystenta, później starszego asystenta w pracowni Franciszka Strynkiewicza w warszawskiej ASP. W tym czasie opracował dwa projekty pomników - "Zwycięstwo Słowian nad faszyzmem" i "Partyzanci" dla Zarządu Politycznego WP. W latach 1946-48 zrealizował kilka rzeźb tematycznych dla Muzeum Wojska Polskiego. W roku 1948 został adiunktem na Wydziale Rzeźby warszawskiej ASP. W tym samym roku zdobył I nagrodę w konkursie rozpisanym przez MON na projekt sarkofagu generała Karola Świerczewskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Rok później otrzymał I nagrodę Ministra Kultury i Sztuki na zakopiańskiej wystawie "Sport w sztuce". W 1950 roku objął kierownictwo w pracowni konserwacji rzeźby na Wydziale Rzeźby warszawskiej ASP. Rok później zrealizował Pomnik Wdzięczności Armii Radzieckiej w Białymstoku. W latach 1953-55 wykonał zespół rzeźb i płaskorzeźb zamówionych dla Parku Kultury w Chorzowie ("Krakowiak", "Hutnik", "Odbudowa", dwie płaskorzeźby dekoracyjne o motywach roślinnych). W 1955 roku został mianowany zastępcą profesora rzeźby na Wydziale Malarstwa warszawskiej ASP. Rok później zrealizował trzy płaskorzeźby do supraporty nad wejściem do gmachu Ministerstwa Finansów oraz płaskorzeźby dekoracyjne dla wnętrz Grand Hotelu w Warszawie. W 1958 roku MKiS powołało go w skład komisji artystycznej. Począwszy od 1951 roku, do końca dekady, pracował nad wielkim cyklem rzeźbiarskim portretów działaczy ruchu ludowego. Plenerowa galeria licząca 56 rzeźb prezentowana jest do dziś w Muzeum Rolnictwa w Ciechanowcu.

W latach 1962-63 Jan Ślusarczyk pracował jako konserwator rzeźb w Natolinie, Królikarni i Supraślu. Najważniejszą podróż życia odbył do Egiptu, gdzie w latach 1964-65 prowadził prace rekonstrukcyjno-konserwatorskie w Deir-el-Bahan. Pokłosiem dwuletniego pobytu były m.in. prace malarskie z natury, zaprezentowane na wystawie "Szkice z Egiptu" w warszawskiej Galerii Sztuki MDM (1965). W tym samym roku odbył podróż artystyczną do Grecji i Sudanu. W 1970 roku zrealizował Pomnik Braterstwa Broni w Siemiatryczach. W latach 1972-74 przebywał prywatnie w Kanadzie, tworząc na miejscu cykl rzeźbiarski poświęcony portretom Indian. Efektem tym działań była wystawa indywidualna "Portrety Indian" w Montrealu (1974). Ostatnia prezentacja dorobku artystycznego Jana Ślusarczyka miała miejsce w przeddzień śmierci artysty, w 1980 roku, w salach Asenału w Białymstoku.

Opracowanie: Paweł Giergoń

Bibliografia: Danuta Wróblewska - "Jan Ślusarczyk", Krajowa Agencja Wydawnicza 1988